اسرار استون هنج پس از سال ها تحقیق کم کم آشکار شد - مجله سرگرمی

این منطقه ی جنوبی از انگلستان برای مردم باستان فرصتی عالی ازنظر مسکن سازی به شمار می رفت چراکه نزدیک زمین های شکار و همچنین یک چشمه بود. طبق گفته استاد باستان شناس دانشگاه ، از به هم فشرده شدن گل در اینجا دیوارهایی به وجود آورده اند. در همین نزدیکی با فروکردن تیرهایی در سوراخ هایی روی زمین و برپایی سقفی از پوست حیوانات یا نی خانه ساخته اند. به گفته وی این نوع خانه یکی از ابتدایی ترین خانه ها در انگلستان است. ماه گذشته در حفاری های اخیر در مکانی به نام ، این استاد و تیم وی گودالی به طول 12 متر، پهنای 7 متر و عمق یک متر برای آنالیز این سازه و اطراف آن حفر کرده اند. این گروه، اجاقی با تکه های سنگ چخماق، تکه های استخوان، ورقه های سنگی برای تهیه پیکان و ابزار برنده و همچنین غلاف هایی از خاک سرخ که احتمالا به عنوان رنگ به کار می رفته، پیدا کردند. دکتر ژاکس با این تصور که زندگی پویایی در سال 4300 پیش از میلاد در اینجا جریان داشته، معتقد است، شور و هیجانی در اینجا حس می شود در اینجا مردمی درست مانند ما فعالیت و زندگی می کردند، بچه ها و دغدغه هایی در اینجا وجود داشته است. حدودا در فاصله ای 1.5 کیلومتری از استون هنج! ازنظر این باستان شناس، این خانه نیز بخشی از داستان استون هنج است، حتی اگر ساکنین بلیک مید این سازه های سنگی عظیم را ندیده باشند. سرگذشت استون هنج درزمانی حدود بیش از یک هزاره بعد، شروع شد. از نظر وی، بلیک مید به گسترش جامعه شکارچی-گردآورنده یاری کرد که بعد به کشاورز تبدیل شدند و استون هنج و دیگر بناهای پیشاتاریخی را در حومه های انگلیس ساختند. از نظر آقای ژاکس این داستان، فصل اول سرگذشت استون هنج است.

آوه بری که در فاصله ی 30 کیلومتری استون هنج واقع شده است ُ گودالی بزرگتر بوده که از جنس سنگ هایی مشابه استون هنج به نام سارسن ساخته شده است. سنگ ها در منطقه آوه بری به صورت مدور چیده شده اما مانند استون هنج ساختاری جمعی ندارند.

سرگذشت مرموز استون هنج نسل های متمادی را شیفته خود کرده است. باستان شناسان طی سالیان بسیار تمامی صخره ها را ثبت و از محل قرارگیری آن ها معانی مختلفی را تفسیر -ترتیب تعیینی برای طلوع نیمه تابستان و غروب در نیمه زمستان- و استخوان های حیوانات و انسان هایی که در آنجا مدفون بوده را مطالعه کرده اند. همچنین دیگر یادمان ها نیز توسط باستان شناسان - اتاق های دفن، یک تپه گچی با ارتفاع 40 متری به نام سیلبری هیل و بسیاری دیگر از ساختارهای مدور - آنالیز شده اند. مطالعه هوایی در سال 1925 حلقه هایی از الوار را در فاصله دو مایلی استون هنج نشان داد که آن ها را نامیدند. مدیر موسسه اکتشافات باستان شناسی و باستان شناسی مجازی در وین عنوان می نماید: اکتشافات دهه اخیر که بعضی با یاری تکنولوژی مدرن مانند رادار نفوذ به زمین اجرا شده، اطلاعات بیشتری از مردمی که این یادمان عظیم برایشان بااهمیت و معنادار بوده آشکار کرد.

تمرکز باستانشناسان بر یادمان های بزرگ است، چراکه حفاری تمام منطقه سبب آسیب منظره خواهد شد. البته تکنولوژی رادار نفوذ به زمین امکان آنالیز گسترده را فراهم کرده است.

جلوه گاه آثار تاریخی

داستان بریتانیا با انتها آخرین عصر یخبندان شروع می شود. در بریتانیای سرد و خالی از سکنه با آب های یخ زده اقیانوس های پیرامون به صورت یخچال ، سطح دریا پایین و بریتانیا به اروپا متصل بود. با گرم شدن کره زمین سطح آب تا جایی بالا آمد که باعث جدایی این دو سرزمین شد و اکنون اقیانوس نقش مانع این دو خشکی را ایفا می نماید. حدود سال 3800 قبل از میلاد اولین اثر عظیم تاریخی پدید آمد- تپه های مستطیلی که بانام ماهور شناخته شده و نقش محل دفن را داشتند. حدود 3500 سال قبل از میلاد، گودالی خندق مانند با طول حدود 3 کیلومتر و پهنای 90 متر در نزدیکی محل استون هنج حفر شده بود که اکنون بانام Cursus Stonehenge شناخته می شود. (Cursus کلمه ای لاتین به معنای راستا مسابقه است؛ ازنظر کاشف در قرن هجدهم، این راستا مسابقه متعلق به رومیان بوده است) اولین پایه خود استون هنج یک حفره مدور بود که در حدود 2900 سال قبل از میلاد حفاری شده و در آن حلقه هایی از الوار برپا شده است. حدود چهارصد سال بعد، یعنی 2500 سال قبل از میلاد، حفر گودال به صورت خندق به وفور دیده می شد، این گودال ها henge نام داشتند (ویژگی henge توصیف گر صخره یا الوار عمود نیست، بلکه خندقی مدور است که با تل های بلند خاک احاطه شده است. در این صورت استون هنج امروزی حقیقتا یک گودال نیست). در فاصله حدود 30 کیلومتری از استون هنج، روستای (Aveburry) واقع شده است که در آن 3 حلقه سنگی با بیشترین فاصله از مرکز یعنی حدود 300 متر دیده شده و تا حدی بزرگ است که روستای آوه بری در این تل جای گرفته است؛ در مرکز آن یک محل اجتماع به نام Red Lion وجود دارد که حدود 4 قرن پیش کشف شد. در فاصله ای نزدیک تر به استون هنج، (Durrington Walls) قرار گرفته که سازه ای مدور در شرق با حدود 1600 متر قطر است.

در ماه سپتامبر باستان شناسان به یاری رادار، 90 تکه سنگ مدفون به صورت قائم را در دورینگتون والز کشف کردند، سازه ای مدور در فاصله 3 کیلومتری استون هنج، این طرح مصنوعی از چیدمان احتمالی سنگ ها است.

از کالج دانشگاه لندن خانه ای را در منطقه دورینگتون والز و همچنین (River Avon) حفاری کرده است؛ وی این فرضیه را مطرح می نماید که سازندگان بخش اصلی استون هنج 2600 سال پیش از میلاد در اینجا می زیستند. سنگ های عظیمی که هرکدام حدود 40 تن وزن داشتند، تا اینجا حرکت داده شده و کنده کاری شدند. ازنظر وی سنگ های کوچک تر کات کبود که هرکدام 2 تن وزن دارند طی مرحله ابتدایی ساخت از کوهستان (Preseli) در ولز به استون هنج آورده شده و سپس سنگ های بزرگ تر با غلتک به آنجا آورده شده اند. ازآنجایی که بریتانیایی ها در ابتدا زبان مکتوب نداشتند، ساده ترین سؤال- یعنی چرا اصلا استون هنج ساخته شد - هنوز بی جواب مانده است. ازنظر دکتر پارکر پیرسون، دورینگتون والز سرزمینی بود که مردم در آن زندگی می کردند و الوارهای وود هنج نماد آن هستند، درحالی که استون هنج سرزمین مرده ها بود. وی همچنین معتقد است بریتانیایی ها در محل دورینگتون والز برای برپایی جشن گرد هم می آمدند و سپس برای تکریم نیاکان خود به استون هنج می رفتند. ماه گذشته در مجله Antiquity دکتر پارکر پیرسون و همکاران وی بقایای اسید چربی را که درون ظروف پخت غذا شناسایی کرده بودند، توصیف نمودند: ما منوی غذایی شان را کشف کردیم؛ گوشت خوک و گاو، که آب پز و گریل شده است، به همراه مغز فندق، انواع توت و سیب. سبک غذایی آن ها عموما متشکل از مقادیر زیادی گوشت است.

تعداد زیادی ابزار برنده و سر پیکان در بلیک مید کشف شد

مردم از دور و نزدیک برای شرکت در جشن به اینجا می آمدند. آنالیز دندان های کشف شده گاو، ایزوتوپ های متفاوتی از استرونتیوم را نشان داد که بسته به مواد معدنی محلی در آب ها، متغیر بوده و نشان می دهد حیوانات در جایی دیگر پرورش داده شده و به دورینگتون والز آورده می شدند. ، باستان شناسی از دانشگاه پورتموث که در سال 2008 در استون هنج حفاری انجام داده بود، با اشاره به سنگ های کات کبود که ازنظر وی تا مرحله دوم یعنی حدود 2500 سال قبل از میلاد به این یادمان افزوده نشده بودند و در افسانه ها دارای قدرت شفا هستند، نظری متفاوت درباره وجود استون هنج دارد. این سنگ ها اهمیت خاصی دارند. دکتر دارویل معتقد است شاید اهمیت آن ها کاملا روشن نشده باشد!

کاوش در گذشته

شاید چیزی بیش از این اطلاعات در زیر این خاک ها مدفون شده باشد. فرض ما بر این است که این خرده اطلاعاتی که در دست داریم، بسیار مهم و بخشی از یک داستان بزرگ تر باشند از دانشگاه برادفورد چنین عنوان می نماید، باید هنوز ببینیم حقیقتا چه اتفاقی در آنجا افتاده است. ایده استفاده از رادار نفوذ به زمین و مغناطیس سنج برای نفوذ به زمین بدون حفاری به چندین دهه قبل بازمی شود. در سال های اخیر، تجهیزات -به ویژه رایانه برای تحلیل داده- به اندازه ای ارزان و سهل الوصول شده اند که در باستان شناسی کاربرد گسترده پیدا نمایند. دکتر با همکاری دکتر گافنی 12 کیلومترمربع در اطراف استون هنج و دورینگتون والز را موردمطالعه قرار دادند. ازنظر دکتر گافنی این آنالیز مانند این بود که ارتشی در این زمین به فعالیت پرداخته اند. در ماه سپتامبر، ادعایی جالب مطرح شد: در تپه های اطراف دورینگتون والز حدود 90 ستون سنگی وجود دارد که بعضی تا حدود 4/5 متر ارتفاع دارند. از نظر دکتر گافنی این رقم در اصل 200 ستون می تواند باشد یعنی چیزی حدود دو برابر استون هنج. بدین صورت مقیاس عظیم این سازه را درک خواهید نمود. اگر حقیقت داشته باشد، این مسئله تمایزی که دکتر پارکر پیرسون بین دورینگتون والز به عنوان محل زندگی و استون هنج سرزمین مردگان ایجاد می نماید را زیر سؤال خواهد برد. البته وی به صحت این یافته ها که در مجلات تخصصی داوری همتا نشده اند اطمینان ندارد. دکتر گافنی همچنین مطرح نمود که یک دهه پیش بعضی از این مناطق را حفاری کرده و محل قرارگیری تیرهایی را پیدا کرده که با سیمان و گچ پوشانده شده بودند. به گفته وی بازتاب رادار در برخورد با بلوک های گچی بازگشت داشته است؛ و متوجه شدیم این بلوک ها حقیقتا سنگ نیستند. وی و دکتر گافنی تفاسیر متفاوت خود را به بحث می گذارند. وی عنوان می نماید، در سال آینده برای حل کردن همیشگی این تناقض ها دوباره حفاری می کنیم.

در وود هنج، تیرهای بتنی در محل تعیین شده تنه های چوبی قرار داشتند.

مکانی اسرارآمیز

اینکه استون هنج چگونه به مکانی تا این حد ارزشمند تبدیل شد هنوز تعیین نیست. عجیب ترین و مرموزترین شواهد دقیقا در خود محل استون هنج قرار دارند - سه حفره بزرگی که تیرهایی از الوار توتم مانند را در خود جای داده اند. زغال و استخوان های پیداشده به تاریخی بین 7 هزار تا 8 هزار سال پیش از میلاد بازمی گردند. سؤالی مطرح می شود که آیا این مکان توسط انسان هایی در گذشته بسیار دور حتی پیش از استون هنج، مقدس بوده است؟، ازنظر دکتر پارکر این سؤالی است که روزی به آن پاسخ خواهیم داد. [ca

ption id=attachment-35597 align=alignnone width=750] پژوهشگران درحال آنالیز بقایای خانه برای پیدا کردن آثار دستی

این محل های قرارگیری تیرهای چوبی از هر چیزی در این مکان غیر از منطقه بلیک مید و یک حفره دیگر که به تازگی سن آن تعیین شده بسیار قدیمی تر هستند. دکتر ژاکس عنوان می نماید که استخوان های موجود در آنجا - که عمدتا از گاومیش کوهان دار، از اجداد بزرگ گاوهای امروزی و همچنین گوزن قرمز و گراز وحشی هستند - به تاریخ 7500 سال پیش از میلاد بازگشته و هم پوشانی زمانی با حفره های استون هنج دارد. ارتباط بین این دو در آینده تعیین خواهد شد اما به نظر می رسد اینجا جایی باشد که سازندگان استون هنج می زیستند. در محل چشمه ابزارهای تهیه شده با سنگ چخماق و استخوان های دور ریخته شده بسیار است. دکتر ژاکس همچنین فرضی مبنی بر برگزاری جشن ها در بلیک مید پیش از دورینگتون والز را مطرح می نماید.

سنگ های ظاهرا جادویی در چشمه که ظاهری طبیعی دارند اما چند ساعت پس از خروج از چشمه به رنگ صورتی درخشان تغییر پیدا می نمایند.

این چشمه که هیچ گاه یخ نمی زند و از آب های زیرزمینی تغذیه می شود نیز به نوعی جادویی در نظر گرفته می شود. چندین سال پیش، یکی از داوطلبان، سنگی با ظاهر جالب توجه از چشمه پیدا کرد و در جیب خود گذاشت. این سنگ چند ساعت بعد به رنگ صورتی درخشان تغییر رنگ داد - واکنش خزه های روی سنگ به اکسیژن موجود در هوا. جلبک ها تنها در شرایط تعیین نیمه سایه رشد می نمایند و به نظر می رسد در طی 9500 سال گذشته این شرایط تغییر نکرده باشد. کم کم داریم متوجه می شویم که اینجا مکان بخصوصی بوده که اتفاقات عجیبی نیز در آن رخ می دهد. وی امیدوار است حفاری ها برای نه تنها پیدا کردن خانه بلکه تا پیدا کردن یک روستا گسترش یابد. پس از انتها مرحله اصلی ساخت استون هنج در حدود 2400 سال پیش از میلاد، این یادمان تغییر پیدا کرد اما دیگر دوره ساخت یادمان های عظیم به انتها رسیده بود. ازنظر دکتر پارکر پیرسون این مسئله نشان می دهد چگونه جهان و سبک زندگی مردم در آن موقع از اساس تغییر کرده است. افراد جدیدی از اروپا عبور کرده و ابزار فلزسازی و برنز را با خود به فرهنگ عصر سنگی آوردند. این تغییر بسیار جالب توجه است، چراکه استون هنج- از این حیث که یک اثر سنگی است- دیگر وداع با عصر سنگی محسوب می شود. منبع:

1com.ir: مجله کامپیوتر | مجله کاربردی فناوری در صنعت گردشگری

3ye.ir: مجله سایه | مجله خانه و خانواده، اطلاعات عمومی، اخبار روز

abuzariyon.ir: مجله ابوذریون | نگاهی اجمالی به رویدادهای روز ایران و جهان

منبع: کجارو