فریاد VAMOS،VAMOS در کمربندی تهران - مجله سرگرمی

در ترافیک بزرگراه آزادگان در لاین کنار گذر مقابل وقتی به سازه زیبای استادیوم خانگی پرسپولیس نگاه می کنم فقط به این فکر می کنم آیا روزی می شود که اینجا بازی های خانگی پرسپولیس را برگزار کنند؟با دیدن سازه زیبای استادیوم به این فکر می کنم که یعنی امکان دارد این استادیوم شبیه یک آره نای واقعی شود؛سکوهایش دوبرابر شود، پارکینگ داشته باشد و امنیتش آنقدر برقرار باشد که هوادار برای ورود به جایی که لم می دهد تا تخمه اش را بکشاند و از فوتبال لذت ببرد مجبور به عبور از محل تردد خودروهای سنگین یا دویدن از محل پارک ماشین تا جایگاهش نباشد؟

***

از نیمه مرداد گذشته ایم.اینجا غبار همیشه هست.دود کوره های آجر پزی و غباری که در هوا وجود دارد تمام آن 50 روزی که دمای هوای پایتخت بین 38 تا 42 در نوسان بود را دردناک تر و غیر قابل تحمل تر می کرد اما انگار همه چیز برایمان عادی می شود.عصر یکشنبه 20 مرداد در ساعتی که گرمای تهران چمدان هایش را می بندد تا از کمربندی پایتخت فرار کند پرسپولیس لب مرز نشسته و آخرین حرم گرما می خورد توی صورت بچه هایی که همه ترکه ای شده اند از بس که دویده اند تا نیمکت نشین و سکونشین نباشند.

***

تعداد بازیکنان زیاد نیست.چند تایی مرخصی گرفته اند و چند تای دیگر مصدومند یا استراحت می کنند اما پرسپولیس سر جای خودش باقی است.تعداد تماشاگران با روزهای طلایی تمرینات پرسپولیس حتی در ده سال گذشته منافات دارد.البته آنقدر هست که آلاسکا فروش و تخمه فروش لای سکوها بچرخند و از مقابل پدری که دست کودک خردسالش را گرفته وآمده، با سرعت کمتری عبور کند.

با اینکه کریم باقری بیشتر و محکمتر از همه بازیکنان و مربیان تشویق می شود اما بیشتر نگاه ها به مردان اسپانیایی زبان تمرین است.کالدرون با پاهای پرانتزی یک لحظه سر جایش نمی ایستد. آنجاهایی که عرق می کند لباس به تنش می چسبد تازه معلوم می شود این همه روزهایی که مثل بازیکن روی چمن دویده و توی سالن وزنه زده چه نتیجه حیرات انگیزی در حوالی 60 سالگی داشته است.

یکی می گوید چرا سرمربی باید نیزه های تمرینی را خودش بردارد و بچیند؟آن یکی می گوید چرا اینقدر فعال است و مدام حرکت می کند و چیزی می گوید؟ همکار دیگری می گوید از 6 صبح اینجاست .اینها برای ما البته غریب است .ما ندیده ایم مربیان مان اینقدر پای کار باشند وگرنه هر جای دنیا که بروید اینها طبیعی است.

***

فریاد VAMOS، VAMOS (که غیر از معنی اصلی اش انگار چند معنی و چند کاربرد دیگر برای تهییج کردن بازیکنان دارد)توی استادیوم می پیچد.یاد تمرینات تیم های لالیگایی می افتید که با آوای زیر کلی از این کلمات اسپانیایی را در کسری از ثانیه پشت هم ردیف می کنند و خیلی سخت چیزی از آنها دستگیرتان شود.

اینجا اما کالدرون و خواکین با لهجه اسپانیایی،انگلیسی حرف می زنند.اینیگو بیشتر کارهای جانبی را می کند و خواکین است که اندازه خود کالدرون بار تمرین را روی دوشش می گذارد.البته روزهای اول تصورمان این نبود.بخصوص وقتی جلوی اسم خواکین،عنوان بررسیور آمد و او را با آن تخته شاسی در دست در نقش یک بررسیور کنار زمین تصور می کردیم اما خواکین همه کاره کالدرون است.از طراحی و اجرای تمرینات تا بررسی شرایط بازیکنان و انتقال آنها به آقای سرمربی.

***

بعضی از بازیکنان پرسپولیس از صورت و قامت شان سختی تمرینات پیش فصل را خوب نشان می دهند.یکی از آنها شجاع خلیل زاده است.آنقدر که می شود از فاصله 30 متری تشخیص داد آماده ترین بازیکن پرسپولیس است.وقتی چیزی حدود 50 متر استارت می زند تا بعد از تشویقش،روبروی سکوها تعظیم کند، برایشان ماچ بفرستد وروی قلبش بکوبد.شجاع آنقدر آماده است که بعد از گل کردن اولین شوت سر ضرب در آیتم تمرینی،حسن ختام این آیتم را با یک برگردان کامل می کند و صدای سیدی را در می آورد که گلر توی دروازه نبود، قبول نیست!

***

بعضی جوان های پرسپولیس امیدوار کننده اند.سعید حسین پور پسر مودب و خوش اخلاق شماره 26 یکی از آنهاست.مهدی عبدی با شماره 16 هم همان قدر که می گفتند خوب است.قد و قامت مناسب، ضربه آخرهای دقیق و غافلگیر کننده و از همان مهاجمانی که مدافعان را به دردسر می اندازند.ساسان زمانه هم خوب است.خیلی بلند قامت نیست اما شم گلری دارد فقط حیف که مجبور است در مهمترین آیتم تمرین هافبک وسط بازی کند و مثل ربیع خواه هر توپی که می گیرد را با یک پاس مطمئن چند متری به همدسته نزدیکش برگرداند.

***

غیر از آیتم های تاکتیکی و ضربات محکمی که یا خیلی بد است یا فوق العاده، مهمترین آیتم تمرین فوتبال درون تیمی است در زمین کوچکتر.شاید 70 درصد زمین گلی با نفرات کمتر، فضای تنگتر و کار پیچیده تر.

اصلی ها یک طرفند و ترکیب شان مشخص است.انگار 1-3-2-4 بازی می کنند.گلرشان امیرحسین بیات است.شجاع و کنعانی وسط بازی می کنند و شیری وانصاری در چپ و راست.البته که اگر نادری کنار نمی فت احتمالا او جای انصاری بازی می کرد.وسط زمین وحید امیری مثل یک هافبک وسط توپ پخش کن بازی می کند و البته بعضا به کناره ها می آید.کنار او نوراللهی است که گاهی وینگر است گاهی هافبک میانی.ترابی و احمدزاده چپ و راست شان بازی می کنند و علیپور مهاجم نوک.

روبروی آنها کاورپوش ها با رادوشوویچ، ربیع خواه و احسان محمدحسینی در دفاع میانی، آدام همتی در دفاع چپ، سیامک نعمتی در دفاع راست، ساسان زمانه که بالاجبار هافبک وسط شده،پشت سر بشار و مهاجمانی مثل عبدی،روستایی و اسدی بازی می کنند.

بازی 10 به 10 در زمین کوچکتر که ریتم تیم اصلی خیلی بهتر است که شاید هم طبیعی باشد.البته که بین شان علیپور کمی سرخوش بازی می کند و انصاری زیاد روی فرم نیست.آن طرف نعمتی هم که ظاهرا دوست ندارد گاردش را دقایقی ببندد، در دفاع راست زیاد دل به کار نمی دهد.انگار که پست بازی اش را دوست ندارد.سر آخر ذخیره ها با دو گل تماشایی و فنی از حسین پور و رسن مقابل تک گل کنعانی برنده می شوند و تا بعد عکاسی را پیدا کنند و مقابل دوربینش برای اصلی ها کری بخوانند.

***

آخر کار نوبت به شوت به دروازه است که حالت FUN دارد.دوباره خیلی از ضربات فوق العاده است و بعضی دیگر نگران کننده.اولی را علیپورعالی می زند اما ضربات بعدی اینقدر فنی و تماشایی نیست.دقایقی بعد فواره ضلع جنوبی باز شده و بازیکنان با شوت های گل کرده یا ناامید کننده یکی یکی کنار رفته و به سوی رختکن می روند.دقایقی قبل البته تماشاگران را بیرون کرده اند و استادیوم با سکوهای خالی ،حس دلگیرکننده ای به خود گرفته است.این انتها یکشنبه آزاد دیگری است و تا یکشنبه بعد پرسپولیس کالدرون با تمام معماها، تغییرات واتفاق هایش دوباره از جلوی چشم مان مخفی خواهد ماند.

11

1com.ir: مجله کامپیوتر | مجله کاربردی فناوری در صنعت گردشگری

3ye.ir: مجله سایه | مجله خانه و خانواده، اطلاعات عمومی، اخبار روز

abuzariyon.ir: مجله ابوذریون | نگاهی اجمالی به رویدادهای روز ایران و جهان